“Özgürlüğü çok yanlış anlamış popüler kültürün eşiğinde can çekişen paragöz kızlar…”
Bu cümle ne anlama geliyor şimdi? neden “kızlar”? neden sadece onlar? aklındaki ya da hayalindeki ideal “kız” modeli ne mesela? bu cümleyi yazan hemcinsim adına, kendim yazmışım gibi utandığım, cinsiyetçi bir cümle. bu sebepten başlı başına karşıyım bu cümleye. ama bir şey daha; “özgürlüğü çok yanlış anlamış…” ne demek? kim karar veriyor buna? buna karar verene “iktidar” analiz edene “düşünür” deniyor. düşünür olmaya da gerek yok. ama buna karar vermenin iktidar barındırdığı kesin. bir de mesela, yazıda bahsettiğin o musluğun değişmesi ve farklı bir teknik ya da teknolojide bir musluğun karşımıza çıkması ya da kullanıyor olmamız, şu an bizi burada bir araya getiren internetin varlığı kadar doğal değil mi? sonuçta ikisi de kapitalizm koşullarında kaydedilen gelişmeler ve farklı alanların ilerleyen ve ilerlemeye devam eden teknolojileri. on yıl sonra tutsaklıktan kurtulan bir devrimcinin ya da tutsağın, internetle ilk karşılaştığında farklı bir tepki vereceğinden emin değilim. yani buradaki musluk meselesi bu hâliyle hiçbir şey anlatmıyor. cümle cümle ya da bölüm bölüm örneklemeye kalksak bitmez. ama bu söylediklerinin hiçbiri yeni söylenen şeyler değil. “mektup” meselesini Cem Yılmaz anlatmıştı mesela. bu senin söylemeni de değersiz kılmaz elbet ama bu kadar uzun yazdıracak bir dert varsa ortada, biraz özgün bir yaklaşım bekliyor insan hâliyle. yazı boyunca uzun uzadıya yapılan sitemlerin sonunda arzulanan şeyin tarifi olan şiir ne anlatıyor allahaşkına? eğer yeterliyse o şiir anlatmaya, sadece onu yazsaydın. her şeyi geçtim, en azından cinsiyetçi cümleler kurmamış olurdun. son olarak; “kişisel” sitemleri genele yayan, “herkes” adına yargılarda bulunan kibirli bir yazı olmuş. tüm bu sitemlere sebep olan olgulara mesela “iktidar” ve kapitalizme yönelik esaslı eleştirilere ve gündelik yaşamdaki “mutsuzluklarımızla” nasıl doğrudan bağlantılı olduklarına dair derinlemesine teşhirlere ihtiyaç yok mu mesela? yoksa hepimiz oturup, birbirimizin iç dökmelerini mi okuyalım?

Mustafa Ergün yazısında “başım çok ağrıyor” demiş, sonunda da kendince bir çare düşünüp “yatıp uyusam geçecek galiba” diye bitirmiş.
gökmenerol’un eleştiri yazısında da; “Başının ne kadar ve nasıl ağrıdığını uzun uzun anlatıyorsun da, niye o ağrının sebebinin migren olduğunu söylemiyorsun?” diye sitem edilmiş.
Sorum şu: Ya şikayetini dile getiren kişi baş ağrısının sebebinin “Çoğunlukla otonom sinir sisteminde görülen birkaç belirtiyle bağlantılı olan tekrarlayıcı orta şiddette ve şiddetli baş ağrısı ile karakterize kronik bir rahatsızlık” olan migrenden kaynaklandığını bilmiyorsa?
Doğduğu günden beri içinde olduğu bir sistemde, belki de ne o sistemi, ne de çözümü olabilecek alternatiflerini ideolojik olarak adlandırmamış birini, şikayetinin bilimsel sebebini dile getirmiyor diye niye eleştiriyoruz ki?
Hele de; içine doğduğun ülke; tek rasyonel seçenek buymuş, alternatifleri ise; ya ölümcül bir günah ya da asla gerçek olamayacak bir masalmış diye sistematik olarak kazıklamışsa!
Hani, “Karar verene “iktidar” analiz edene “düşünür” deniyor” demişsiniz ya; tam da o yüzden cevap verme ihtiyacı duydum işte…
Kendisi iktidar olmayan -yazıdan anladığım kadarıyla buna hevesi de olmayan- bilakis iktidardan şikayetçi olan, ama belki de “düşünür” olmasına engel olacak şekilde, vakti/ enerjisi/ konsantrasyonu bilinçli olarak çalınmış birine bu şekilde eleştiride bulunulmasını son derece yanlış buluyorum.
Kapitalizm mi? Tabii ki…
İktidar mı? Elbette…
Peki tam isabetle teşhisini koyduğunuz bu baş ağrısına ilişkin sizin tedavi öneriniz nedir?
Yani hangi ilacı kullanalım da geçsin?
Siz genellikle ne kullanıyorsunuz mesela? (Büyük ihtimalle sizin başınız da çok şiddetli ağrıyordur.)
Toplumsal olarak genelleme yapmayı hak edecek kadar yaygın olan şikayetleri dile getiren birini “kibirli” bulduğunuza göre, eminim sizin o son şiirdeki gibi semptomatik olmayan, küratif bir tedavi reçeteniz vardır.
O yüzden size ve sizin gibi düşünen herkese klasik iğne ve çuvaldız deneyimini öneriyorum.
Çünkü; “haydi arkadaşlar çok insancıl bir kominal yaşama geçiyoruz, isteyenler gelebilir” dediklerinde, gerçekten her şeyini bırakıp koşarak gelecek durumda olmayan birinin buna rağmen, en azından sistemin gönüllü kölesi olmamış ve bu işte bir yanlışlık olduğunu fark edip bundan şikayetçi olan birine, ideolojik boyutunu gözetmeden halini olduğu gibi anlattı diye çıkışmasını da ben kibirli buluyorum.
Hatta o günah veya masal olarak tanıtılan alternatif ideolojilerin bilinmemesinin ve benimsenememesinin asıl sebebinin tam da bu sol kibri olduğunu düşünüyorum.
Bu ülkede kendince duyarlı insanlara bile; “sen önce git bi Kapitali oku, kapitalizmi öğren de gel” diye diye, insanlar ya anlamını bile bilmek zorunda olmadığı dini kitaplara biat etti, ya da son derece anlaşılabilir ve mevcut sisteme uygun olan “Kavgam”ı okuyup hatmetti.
Sanki Marx’ı anlamak çok kolaymış, okullarımızda hep Bookchinden bahsediyormuş, günlük hayatımızda karşımıza sık sık Emman Goldman ismi çıkıyormuş, akşam haberlerden sonra anarko-komünizmle sosyalizmin farkları tartışılıyormuş gibi…
Bu nedenle üstten ve kaba liberal bir bakışla,sistemden şikayeti olan ama ideolojik anlamda birikimi olmayanları bu şekilde dümdüz eleştirmeyi kabul edemiyorum.
Diğer yandan, “Özgürlüğü çok yanlış anlamış popüler kültürün eşiğinde can çekişen paragöz kızlar…” genellemesi hiç de yanlış değil bence; hatta eksik.
Bu haliyle bile bu genellemeyi hak edecek kadar büyük bir grubu özetleyecek bir tasvir bu.
Eksik, çünkü onlar “popüler kültürün eşiğinde” değil; eşikten atlayalı çok olmuş ve artık nerede olduğunu bile fark edemeyecek kadar o kültürün parçası olmuş kızlar.
Çünkü onlar“can çekişen” değil; ruhunu çoktan sisteme teslim etmiş kızlar.
Ve evet, tüketim ilişkisinin para üzerinden gerçekleştiği bir dünyada onlar gözü paradan başka bir şey görmeyen kızlar.
Herhalde sadece hiç televizyon izlemeyen, ailesi, sosyal çevresi ve iş ortamı hep bilinçli ve aydın insanlardan oluşan biri bu genellemeye itiraz edebilir. (Eğer sizde durum buysa çok kıskandığımı belirtmek isterim)
Cinsiyetçilikle suçlanma pahasına çekinmeden söyleyebilirim ki; cinsiyeti kadın olanlar içinde daha acımasız eleştiriyi hak eden kocaman gruplar var ve bu beğenmediğiniz tanımlama da “kızlar” la ilgili olan gerçekliklerden biri işte…
Yani bilinçli erkekler olarak iğneyi kendinize batırabildiğiniz sürece pozitif ayrımcılık yapacağım diye çuvaldızı kadınlara batırmaktan da çekinmeyin. Çünkü kendilerine yapıştırılan “zayıf” etiketine işine geldiği sürece bizzat yapışan o “ kızlar” cinselliğin karşı taraf üzerindeki gücünü keşfeder keşfetmez iktidarın sahibi olmayacağına göre iktidardakinin sahibi olmayı akıl edecek kadar sinsi bir karaktere evriliyor.
Bakmayın siz bu toplumsal kimliği kabul edip erkeğin kanatları altına sığınmış görüntülerine. Eğer buna zafiyeti olan bir erkek bulurlarsa, gerçekte kimin iktidar olduğunu bile anlamak zorlaşıyor. Al sana köle-efendi diyalektiği! Bunu içselleştirmiş bir toplumdan kapitalizm eleştirisi çıkabiliyorsa çıksın bakalım.
Haydi diyelim ki bu arıza alt sosyal ve ekonomik düzeydeki bir gruba ilişkin olsun.
Üst gruptakilerde de erkeklerin bu durumdan çıkarı olduğu için pek dile getirilmese de başka bir arıza var.
Dışarıda çok özgür, acayip özgün, beter marjinal falan takılıp hormonları “çocuk yap” sinyali verdiğinde karşısına çıkan ilk horoz karşısında içinden köy tavuğu çıkan hemcinslerime genelleme yapacak kadar çok örnek verebilirim.
Al sana sömürü sisteminin kadının “özgür” iradesi ile alttan ve üstten beslenme ortamı.
İşte o eleştirdiğiniz “özgürlüğü yanlış anlama” durumu da burada başlıyor.
En okumuşunun bile gelinlik- alyans görünce gözünün parladığı, “aile” kurma, ailesine yakışır bir kocaya ve güzel/sağlıklı/zeki/eğitimli çocuklara sahip olma, krediyle alınan sıcak yuvasına taksitle alınan güzel eşyalarını yığma, her yaz taksitle en iyi yerde tatil yapma, kredi kartıyla bilimin tüm nimetlerinden yararlanarak en zayıf- en bakımlı-en şık hayaliyle ve yine krediyle alınan arabasıyla gezerek hemcinlerini çatlatma telaşına düştüğünü günde belki bin defa gördüğüm için, artık doğrudan kapitalizmi falan eleştirecek mecalim kalmadı benim.
Ama bu senaryo normal- makul- orta halli bir mutlu kadın tarifiydi.
Bir de tüm bunları evlendiği kişinin çok varlıklı olması nedeniyle peşin parayla sağlayanlar var ki; onlar ultra mutluluk abidesi. Zaten bunun için o “paragöz kızlar” büyüyünce en “aklı kadınlar” olarak kabul görüyor.
Çünkü bu ülkede kadın olarak “mutlu” olmaktan anlaşılan bu. Adına ister sistem deyin ister başka birşey, bireysel tercihler hep bu yönde.
Küçük bir grup bu rüyayı yaşarken çok ama çok büyük bir grup da rüya diye bu senaryoyu görüyor maalesef. O gelinlikler, yüzükler, ev kurmalar, 5 yıl arayla iki çocuk yapıp en iyi koleje yollamalar… vs hep parayla oluyor, ya da o kredileri, kredi kartlarını falan hep bankalardan alıyoruz biliyorsunuz değil mi?
Kurulması için ölümüne çaba sarf edilen, aile dediğimiz şey de bu sistemin bel kemiği zaten, malum.
Para harcanmayan veya ihtiyaçların minimuma indirgendiği bir toplumda kapitalizm mümkün olabilir mi?
Yani hem bu “normal” kadınlık halleri devam edecek, hem de bu insani bunalımların temel kaynağı olarak görülen sistem bir gün gelip değişecek öyle mi?
Gerçekten sizce önce kim başlattı?
Şuursuz ama “normal” kadınlar mı, yoksa bir sabah kalkıp ekonomik sistemi kapitalizm olarak belirleyen devletler mi?
Kim bozduysa o düzeltsin demekte herkes haklı ama, biraz düşününce fail de o kadar net değil galiba.
Gelelim iğneye…
Mustafa Ergün’ün yazısı eksik, evet.
Çünkü fallik dönemden kalma komplekslerini beygir gücü, iç hacmi, ergonomisi, donanımı ile kapatmaya çalıştıkları otomobillerini uzuvları zanneden “oğlanlar”dan hiç bahsetmemiş.
O oğlanların o ikame falluslarını almak için çektikleri kredilere, yukarıdaki tariflere uyan bir “kadın eli” değmesiyle doğan borçlar da eklendiyse, taksitleri ödemek için her gün beyaz ütülü gömlekleri, isilik yapan kravatları, sürekli traş olmaktan derisi incelmiş suratlarıyla nefret ettikleri bir işte çalışmak zorunda kaldıklarını ve bu ortalama erkeğin tam bu sistem için aranan adam olduğunu anlatmaya gerek yok herhalde!
Ayrıca eleştirilen o yazıda, kaç kişiyle cinsel ilişki yaşadığına bağlı olarak özgüvenini inşa eden bir erkek prototipinden de bahsedilse iyi olurmuş bence.
Hatta hırsla takım tutup, hınçla maç izlerken yaşadığı o katharsisi yaşayabileceği başka hiçbir mecrası olmayan erkeklerden de…
Okulu bitirip asker dönüşü işe girip, hiç yalnız yaşama tecrübesi edinemeden yine “son derece normal” olarak ve “özgür” iradesiyle kurduğu ancak altında ezildiği borçlarının asıl kaynağı olan yuvasında ne cinsel ne duygusal doyumu bulamayan erkeklerden de…
“Hayat arkadaşı” diye ezberletilen ancak karşılıklı olarak ne hayattan ne arkadaşlıktan beklentilerini kendileri de bilmedikleri için önce bunalıma sonra da başka “arkadaşlar”ın yatağına giren erkeklerden…
Her şeyin en iyisini hak eden (böyle olduğu kafasına vurula vurula öğretildi) bu yüzden de ne yapsa memnun edemediği karısında aradığı ama bulamadığı şehvet ve şevkati şiddetle telafi etmeye çalışan, tatmin olmamış her canlı gibi saldırganlaşmış ve ezmeye de en zayıftan (lokantadaki garsonlar, altındaki memurlar ve mümkünse tüm kadınlar- tüm çocuklar) başlamış erkeklerden de…
Bir de, toplumda tüm bir yaşam dilini oluşturacak kadar baskın olmasına rağmen bu eziklikten kurtulamamış, sırf bu yüzden zalim bile olsa güçlü olanın yanında durmaktan hicap duymamış, bu duruşla kendi gücünü pekiştirdiğini sanan erkeklerden de bahsetseymiş iyi olurmuş.
Çünkü o uzun uzun sancısı tarif edilen baş ağrısına yol açan migren krizini tetikleyen etkenler de bunlar oluyor.
Ve son bir iğne daha…
Şu kavramlara bir saniyeliğine bakın:
Güç- iktidar- devlet- otorite- hegemonya- kan bağı- milliyet- müdahale- savaş- soykırım
Şimdi gözünüzü kapatın ve yukarıdaki kelimeleri düşünerek bir insan hayal edin.
(Mümkünse bilindik bir siyasi lider falan olmasın, herhangi bir insan olsun yeter)
Şimdi de o insanı hangi cinsiyette hayal ettiğinizi söyleyin.
Ne kadar ilginç değil mi?
O lanetlediğimiz faşizme içkin her şey erkek cinsiyetine de ilişkin hale gelmiş.
Tecavüz, cinayet, işkence, hırsızlık, silah kavramlarını düşününce de sanırım kimsenin gözünün önüne bir kadın silueti gelmiyordur.
Yani diyeceğim o ki; boşverin iğneyi de herkes önce kendisine doğrudan çuvaldız batırsın.
Madem bilimsel olarak adını koyacağız, doğru düzgün koyalım.
Çünkü sosyolojik gerçekleri bütün halde kavrayıp sorunlarını da ona göre tek tek çözmek gerekiyor.
Yani kuru kuruya kapitalizm eleştirisiyle de açıklanamıyor tüm bu sorunlar.
Bir avuç insanı saymazsak yarın bir mucize olup çok insancıl bir dünyaya uyanacağımıza ilişkin ne bir umut, ne bir talep, ne de potansiyel var şu anda.
Bu verili hallerimizi de ara sıra sorgulamak gerek, hepsini sistem vermiş olamaz değil mi?
O verili haller ki; bu iğrenç sistemin önce yaşam alanını sonra kendisini yaratmış ve şimdi de en gürbüz haliyle yaşatıyor.
Dolayısıyla; Gökmenerol’un eleştirisinin aksine “kişisel sitemler”i son derece faydalı buluyorum ben.
Yarın kolektif bir insani devrim yapamayacaksak bile; sabah kalkıp, şöyle bir halimize bakıp, önce başımızın ağrıdığını fark edip, sonra ne kadar ağrıdığından şikayet edip, kendi kendimize çareler arayıp, sonunda sisteme ve en sonunda da o sistemi hem yaratan hem de yaşatan bireysel arızalarımıza ulaşacağız.
Ki, bireysel olarak düzeltmeye gücümüzün yeteceği tek şey bizzat kendimiz olduğuna göre başlamak için iyi bir nokta gibi görünüyor.
Mesela doğar doğmaz elimize tutuşturulmuş cinsiyet, din, ırk, servet ..vs. gibi unsurların üstüne veya yerine ne koyduğumuza göre değişecek şekilde bir değer anlayışını mikro düzeyde sağlayabilirsek makro düzeyde bir değişime de gerçekçi bir katkısı olacağını düşünüyorum
Ya da örneğin; bu çözüm önerisinin küçük bir parçası olarak, mert ve cesur kadınlarla, zarif ve şefkatli erkeklere bizzat dönüşebilirsek, kimsenin birbirine “karşı” cins olmadığı bir dünyaya ilk adımı da atmış oluruz ve her tür sömürü temelli sistemi de iktidarı da kapının önüne koyarız gibi geliyor.
Birbirimizin iç dökmelerini bile okuyup, sadece teşhis koymakla kalmadan, geliştirdiğimiz teknolojilerin de katkısıyla bu sistemi düzeltmeye kendimizden başlamazsak daha da hiçbir şeyin düzeleceği falan yok.
NOT: Fotoselli musluk hijyenik açıdan iyi olabilir ama fazla su gitmesin diye o kadar kısa süreye ayarlıyorlar ki; hem el yıkamak mümkün olmuyor, hem de bu kadar aç-kapa yüzünden çabuk bozuluyor. O yüzden ben de devrimci abimiz kadar Türk usulü fotoselli her şeyden nefret ediyorum.
Ama illa kavramsal zeminde tartışacaksak “modernite” bağlamında şu küçük alıntıyı da eklemiş olayım:
“Modernizm, şu anda evinden oldukça uzakta olan oğlumla konuşabilmem için telefonu icat etmiştir. Ama onu uzaklaştıran treni de bize bizzat o vermiştir.”(Sigmund Freud)

Feraye feraye adli kullanici beni feysten lutfen ekle.yazina öldüm bittim geberdim.müsade edersen senin müridin olmak istiyorum.Heybet Kanhan

Feraye Feraye, yorumunuzu okudum. bir okur olarak, kamuya açık biçimde paylaşılan bir yazıyı eleştirme, yorumlama ve görüş bildirme hakkım olduğunu düşünüyorum. bu bahsettiğim şey, yazar ve okur – okuyan arasındaki ilişkinin en doğrudan biçimi. tüm yazdıklarınızı okumakla beraber (lütfen samimiyetime inan) yazıya dair bakış açım hiç değişmedi. ama benim için asıl konu bu değil. Ben yazarı ve yazısını muhatap alırken, siz, yazıya yapılan yorumu ve onun sahibini muhatap alıyorsunuz. Yazıya dair fikirlerinizi paylaşmak ve yazıyı savunmak -bunu söylemek bile haddim değil- elbette hakkınız. ancak bunu yapmak için sizden farklı düşünen birinin yorumunu referans almanız beni şaşırttı. Çünkü bu yorumu yapan kişinin muhatabı siz değilsiniz. Sadece yorum ya da eleştirime dair konuşmuş olsanız buna da hiçbir şey demezdim. Başka bir taraftan bakmamı sağlayabilirsiniz bu şekilde. ama siz, bu yorumu yapan kişiyi hiç tanımamanıza rağmen, “sen ne yapıyorsun peki şikayet etmek dışında?” ya da “çuvaldızını önce kendine batır.” gibisinden cümleler kuruyorsunuz. Burası haddinizi aştığınız nokta oluyor. Her şeyden önce, okuduğu yazıya eleştiri ya da yorum getiren birisi olarak size bu soruları bana sorma hakkını vermiyorum. bunun yanı sıra hiçbir şey yapmadığım ön yargısına nereden kapıldığınız da merak ettim. yaptığımı iddia etmek için söylemiyorum. ama tanımadığınız bir kişiye karşı bu ne rahatlık? Yazıya yaptığım yoruma bakarsanız, herhangi bir ön yargıyla, yazarın ve onun hayatının eleştirisi değil söz konusu olan. Yorum doğrudan yazıyla, onun içeriği ve biçimiyle ilgili. Çünkü ben de yazarı tanımıyorum ama bahsettiği şeylerle ilgileniyorum. Dediğim gibi, ben bir okurum ve muhatabım da okuduğum yazı ve onun “yazarı”. Size de naçizane olarak aynı şeyi tavsiye ederim. Hoşça kalın.

dün bu saatlerde Feraye Feraye’nin yorumuna karşı yazdığım cevap silinmiş. bir sebebi vardır sanırım. “sansür” deyip de büyütesim yok. ama en azından, yorum yapmadan önce bilgi olarak girdiğim mail adresime bunun sebebini yazsaydınız. kimden kaptınız bu yorum ve eleştiriyi kaldırma alışkanlığını, onu da söyleseydiniz.

şimdi tekrar girmiş. umarım teknik bir sorundur. öyleyse özür dilerim.

Ya arkadaş herkez aynı şeylerle ilgili afilli cümleler kurmakta usta! Yok efendim çok yalnızız, köleyiz, robotuz, pisiz, adiyiz, kalabalıklar içinde kulak memesi kıvamındayız falan fişmekan… arkadaş biz bunları zaten yaşıyoruz biliyoruz… Dişe dokunur çözüm öneriniz yoksa boşuna klavye eskitmeyin bizimde vakyimizi çalmayın sevgili yalnız kekolar! Lütfen ya sıktınız artık gidin başka yerde yaşayın depresif romantizma ağrılarınızı….

Fikir güzel, ama ciddi deyim problemleri var

Herkesi bu kadar eleştiren yazar arkadasim, hitabını fazlasıyla kibirli buldum. Özgürluk konusunda sitemkarsin, peki sana ne beyaz yakalı, pembe ya da mavi yakalıların ne halt ettiğinden? İnsanın ve bize verilen omur içinde yaşayarak öğreneceğiz, olucaz, olgunlasicaz. Gençlikte orta yaşta hata yapicaz, yapmafan da anlamiycaz. Eleştiri eleştiri, sitemler, yukardanci tavırlar bilmem ne! Bu yüzden çok hissiz ve ruhsuz bi yazı olmuş.

Teşekkürler; seviyeli beğeni, seviyeli eleştiri için Feraye Hanım a da Gokmen Bey’e de. Hangi haberin altına baksam mide bulandırıcı diyaloglar. Nefes almış gibi hissettim

Feraye hanım’ın cinsiyet ayrımı yapmadan dile getirdiği günlük koşuşturma sonundaki nesnel yılgınlığı dayatan bu sistemi kimse yadsıyamaz sonuçta yarı-feodal, yarı- demokratik, yarı-hukuk ve tam kapitalist bir ülkede yaşıyoruz …sonuçta bu yaşananlar gerçek ..okumuş olmak başka, gerçkten eğitimin sonunun olmadığına inanmak başka..,herkesin kendini gerçekten tanıması dileğiyle …

“gökmen erol “siz topluma açık bir yazıya eleştiri yapma hakkına sahipsiniz. Fakat toplumda sizi eleştirme hakkına sahip. Her fikrin karşıtı fikirler olabilir . Bence eleştiriden korkmayın.
“çuvaldızını önce kendine batır.” gibisinden cümleler kuruyorsunuz. Burası haddinizi aştığınız nokta oluyor “
Bu cümle hoş olmadı ve bana ananı da al git diyen bir politikacının sansürcü hırslarını anımsattı
Feraye Feraye muhteşem elestirisinden dolayı kutluyorum.

Watsappı kullanmak için kullandigimiz telefonun işletim sistemini bilmek zorunda degiliz. Adınida düzgün telaffuz etme zorunlulugumuz yok. Çok üstten bir bakış. Zaten ülkemizin okuyan kesimi bunu her zaman yapiyor. Watsapp sadece bir iletişim ağı. Mektup konusunu tüm iletişim fakültelerinde konuşuyorlar. Yani mektup konusunu yarım saat anlatmak için toplumun bir kesimini aşağilamaya calismaniz yanlis. Yazinin çok uzun olmuş. Bence edebiyattaki en önemli şey az sözle birşey anlatabilmek. Bu yazıyiI daha kisa tutmaniz belki daha iyi bir sonuç dogururdu.

Son zamanlarda okuduğum en başarılı cumlelerin anlamlı yükler taşıdığı farkındalık yaratan harika bir yazı olmuş

Yorumlardan bazılarını okuyunca bunu birilerini yermek amacıyla kullanmadığımdan emin olmanızı belirterek ‘ İNSANLIK ACINACAK DURUMDA’ demek istiyorum ve kocaman ‘PES’ diyorum. Ben bu yazıyı okurken umarım uzun olduğu için bazıları okumaktan kaçınmamıştır diye düşünüyordum niye mi çünkü kurulan cümlelerin her birinden insalığın şu an ki tabloso en ufak bir ayrıntısı atlatılmadan bir bütün halinde örüldüğü için. Açıkcası UYUYANLAR UYANACAK diye düşünmüştüm bu denli etkili ve çok değerli bir yazı. Yazıyı okuduktan hemen sonra yazar hakkında bilgi almak için buraya baktığımda yapılan bazı yorumlar hayal kırıklığıydı ve yüzümde acı bir tebessüm oluşturdu. Yaptığınız yorumlarla bu yazının doğruluğunu kanıtladınız aslında, bazılarına o kadar çok dokundu ki bu bazıları kendilerinin farkındalıklarından korkup onlara nelerden kaçtıklarını hatırlatan bu cümleler karşısında yine maskelerini takmalarına ve yine onların gerçekliğiyle örtüşmeyen bir role soyunmalarına neden oldu. Bu yüzden yazının amacından ve değerinden yoksun hiç yapılmaması gerktiğini düşündüğüm ifdelere yer verdiklerin düşünüyorum. Yazıya dönecek olursam baştan sona kusursuzca yazılmış bir DEĞER… EMEĞİNİZE VE DUYARLILIĞINIZA sağlık…

Dediğimi yap, yaptığımı yapma yazısı 🙂 Akşam evde içip sabah camide vaaz veren imamdan ne farkınız kaldı ki şimdi? Tüm bu yaptıklarımız ve yaşadıklarımız da boş zaten. Neden zahmet ettiniz ki bu kadar uzun bir yazın vermeye? Çözümünüz de yok! Her yazdığınızı yayınlamak zorunda değilsiniz. Sanırım yazmak zorunda da değilsiniz. Sağlıcakla 🙂

Kafeste doğanlar uçmayı hastalık zannedermiş. Öğretilmiş doğurların dışına çıkmak geri dönülemeyen bir yola sürükler insanı. Her kavramı enine boyuna sorgulamak ve bunun için sağlam kafa yormak gerekir. Binlerce yıl adım adım oturtulmuş bu ‘SİSTEM’ her karşı fikri sabırla ertip değersiz kılacak bir virüs yazılımına sahip. Tanrılar Farmvile oynuyorlar.
Soyut kavramlarla herkes sağlıklı sonuca ulaşamaz. Kavramları somutlaştırıp, açık açık söylemek gerek….. Aklını özgürleştir, bedenin arkasından gider..
Tabu can çekişiyor, dinlerin gündelik hayatın dışına çıkmasına çok fazla zaman kalmadı.
İyi ve kötüyü belirleyecek olan yeni norm tartışılmış ve insanlığın yararına olacak mantıklı doğrular olarak karşımıza çıkmakta..
(Bu yazı, buraya yazılan yorumlar ile değil uzun uzun ve yüz yüze tartışılacak bir yazı)

Uzun zamandır okuduğum en iyi yazı..Evet bu benim,eşim,çocuğum ,komşum diyebildiğim bir çok tip buldum içinde..Resme dışarıdan bakma duygusu uyandırdı bende.Aynen ben de inşallah uzun diye okumamazlık etmez insanlar diye düşündüm.Feraye Feraye nin de tespitleri,dili harika..Ruhuma,zihnime iyi geldi varolun.

“Ali Tutkun” – politikacı- benzetmesi hoşuma gitmese de uyarı için teşekkürler. Ancak katılmıyorum. Ben ‘toplumu’ muhatab almadım yorumumda. Yazarı muhatab aldım. O nedenle ismim okurlar için ayrılan yorum kısmında. Benim buradaki arzum yazarla arama girilmemesi. Benim okumam için yazılmış bir yazıya, hakaret içermediği sürece özgürce eleştiri getirebilme hakkı yani. “Çuvaldızı” meselesi de tanımadığınız biri için söylendiğinde had aşmak oluyor. O cevapta da bahsettiğim gibi yazarın kişiliğini ya da hayatını değil, yazıyı eleştirdim. Çünkü yazarı tanımıyorum. O nedenle yazar tarafından bir “tutarlılık – tutarsızlık’ tartışmasına girmedim örneğin. aynı şey benim ve sizin için de geçerli. Tanımadığınız birini “Çuvaldızı” cümlesindeki gibi bir içerik ve üslupla eleştiremezsiniz. Her şeyden önce, bu eleştirinin içini doldurma şansınız yoktur. Çünkü tanımıyorsunuzdur. Takipçisi olduğumuz ve sevdiğimiz yazarları, onlarla yazıları aracılığıyla kurduğumuz duygusal bağlar dolayısıyla savunabiliriz de. ama o zaman da yoruma bir karşıt görüş getirmek, yorumda içerik ve üslup bakımından katılmadığımız şeylerden bahsetmek gerek. Bu, birbirini hiç tanımayan insanların cümleleri üzerinden yapılacak yararlı bir tartışma ortamı da yaratabilir. Ancak dediğim gibi “Çuvaldızı” meselesi ve o cümle kişiseldir ve yorumu değil, yorumu yazanı konu edinmektir. Mesela ben, yazıyı eleştirdiğim ilk yorumumda yazara “Çuvaldızını kendine batır” deseydim, o vakit aldığım cevap anlaşılır olabilirdi. Ancak şu durumda bu hakkı kimseye vermiyorum. Zamanın tarih boyunca belki de hiç olmadığı kadar hızlı aktığı bu çağda, böyle “uzun” bir yazıyı sonuna kadar okuyup, üzerine konuştuğumuz kıymetli bir paylaşım ortamı var burada. Öyleyse birbirimize de bu yazıyı eleştirme hakkını verelim lütfen. Eleştirinin önüne çekilen her engel, sansür hırsıyla yanan politikacılar yaratmak ve onları var etmekten başka işe yaramayacaktır. Hoşçakalın.

Emek verilmiş ve farkındalık yaratmaya açık hoş bir yazı…Yorumlar ise daha ilginç ve dikkat çekici..Yorum sahiplerinden birinin “yorumları okuduğumda yazıdaki gerçekler yüzüme bir daha çarptı” benzeri ifadesi yazının anafikirinin özetini çıkarıyor bir anlamda… Anlatılmaya çalışanı, günümüz insanının okuma alışkanlığından bilerek uzaklaştırılması (gerçekten bir toplum mühendisliği stratejisi olduğunu düşünüyorum) ve “özet geç uzatma” tavrıyla karşılaması bir yana, anlatanın sanki yüzünden maskeyi çekmek için uzattığı eli kırmak istercesine yazılanın inkarı ve gaddarca eleştirisi ise bir başka yazı konusu bence…hatta ana fikrin sağlaması bile diyebiliriz…Tüm yazı içinden birkaç cümlenin cımbızla alınması ve yazarın “kibir” vb. sıfatlarla yaftalanması, “teknolojiyi kötülüyorsun bak teknolojiyi kullanıyorsun!” şeklindeki aba altından gösterilen sopalarla desteklendiğinde yapılan eleştiri tadından yenmez oluyor…Ha bir de vurgu yazıya değil yazana yapıldığında gündemi aniden değiştirmiş, toplanan dikkatleri güzelce dağıtmış da oluyoruz…!

BSA, şu an bulunduğumuz gibi portallarda yapılan her eleştiri, yazıya dair bir geri dönüştür. Bu geri dönüşlerden yazarın hiç faydalanamayacağını söyleyebilir miyiz? Ben söyleyemem. Çünkü benzer biçimde kurulan her ilişki, o ilişkinin paydası etrafında bazen dönüştürücü, bazen de sağlama yapmaya imkan tanıyan etkiler taşır. En azından bu sebeple, lütfen eleştiri özgürlüğümüzü kısıtlamayın. Bu sayfada olmanıza sebep olan şey söz konusu yazıysa eğer, siz de odağınıza onu alın. Ayrıca hepimiz günümüz insanıyız ve evet, genel bir okuma alışkanlığımız var. Ama bu, yazıya getirilen bazı teknik eleştirileri “haksız” çıkarmaz. Yazıya dair yapılan bazı teknik eleştirileri (uzun olduğunun söylenmesi bunlardan biri olabilir) tek bir cepheden yorumlamak, ezberci ve toptancı bir bakış açısı bence. Bunun yanı sıra, yazıya eleştiri getiren herkesi yüzünde maskeyle dolaşan ve yazarın bir kurtarıcı olarak o maskeyi indirmeye kalkmasıyla hırçınlaşan kişiler olarak tanımlamak da aynı kibri barındırıyor. Naçizane olarak, bunu da düşünmenizi tavsiye edebilirim.

Bu yazıyı yazan tembellikten ölmüş.

Yazıyı ve özellikle de ona yapılan yorumları tümüyle okumak gerek diye düşündüm. İfade gücü yüksek insanlarca, düzeyli eleştirilerle günümüze dair katıldığım/katılmadığım çok güzel yorumlar var. Feraye Feraye nin yorumlarını iyi okumak gerek, sanal ortamda görebileceğim ifade gücü ve bakış açısı açısından güçlü, en okumaya değer, ender yazılardan biriydi. İnsanın varlığını, toplumsal düzeni ve dünyayı eleştirel gözle değerlendirebilmesi için ayna tutan, okudukça düşünsel kapasitenize katkı yapabilecek çok güzel ve nitelikli yazı ve yorumlar…

hummel marka ayakkabı modelleri rahatlıkla web sitemizde bulabilirsiniz…

Yaziyi icindeki bazi isim tamlamalari, futursuz yapilmis bazi genellemeler ve benzetmeler disinda oldukca basarili buldum. Altindaki yorumlara gelince.. Herkes kendini ve dusuncesinin dogrulugunu kanitlamak icin nasil da cirpinmis, bilgiclestikce ve sinirlendikce ne kadar da acimasiz elestiriler yapmis. Cok konusuyor bizim toplumumuz Mir’im; lakin az kelimeyle cok sey ifade edebilme yeteneginden hayli yoksun. Ha bir de sicacik bir sirt sivazlamayla, hafif bir sac oksamayla daha tatli sekilde ifade edilebilecek cumlelerden. Hasirt diye geclrmeyi marifet sanmis herkes. Ne aci..

Çoğu insan iyi yada kötü bunları biliyor ilginç olanıysa bu tarz bir yaşamdan zevk alması . Yaşım 25 ilk 15 yılını gősterişli seylere sahip olmayi usual ederek ederek son bir kac yilini herkesten uzak Beni seven birisini isteyerek gecirmek istedim. Her dönemini de basarisiz yaşadım. Benim anlamadığım bu tarz yazılarda genelde depresif bukowski gibi yazarlar örnek gösteriyor dönemin yeni modası da bu zaten. Çok okuyan birisi değilim calismayida çok sevmem öylesine tembel sıradan kolelesmis bir insanım. Ama bu tarz yazılar denk geldi mi sitem edesim geliyor. Durmadan sorunlar sorular kötülüklerin başını alıp gittiği bir dünya bunları oku.ak su an yazdığım yazıdaki noktalama işaretlerine uymayı umursamadığını kadar değersiz zaten bilmiyorum da. Şimdi bu sıradan yaziyimi geçtikten sonra nerede ne okusam hep isyankar hep şikayetçi ama hiç yol göstermeyen yazılarla karsilasiyorum. Belkide kişiliğinden ve ruh halimden dolayı hep böyleleri çıkıyor karşıma. Siz bu yazıyı ne amaçla yazdınız eminim hayatında belli bir dönem yaşayan herkez bu sikayetlerinizi birebir yaşıyor ve bunlardan kaçmak istiyordur. Bu şekilde biz gençlere örnek olmuyorsunuz tam tersi aman herkes de aynı dedirtiyorsunuz . Bu tarz bir yazar dikkatimi çekmekten çok egoist bir insan ve sırf dönemin sorunlarını ele aldığı için okunsun bir kaç kişi begensinde bende kendini biraz eglendireyim der gibi geliyor bana. Cidden çok sıkıcısınız. Doğruları bilmeyen genç insanları daha da karamsar yapıp zaten berbat olan hayatlarimizi daha da kotulestiriyorsunuz. Biri de çıksın artık dünya değil sen kendini şöyle degistirirsin şu hataları yaptım ben dinlemek istemesende belki olursun nasihat niteliğinde değil öğreti niteliğinde desin . Benim gibi dinlemeyi seven her duyduğu kötü yaşamdan kendisine bir parça örnek çıkaran insanlar eminim sizi de severek okuyabilirdi. Dünyayı değil insanları değil yaşıyorsanız beni değiştirmek için yazın. İntaarlari değil mutlu yaşayan insanları yazın. Belki bir mehmet bir ayşe okur ufak ta olsa sizden birseyler kapar. Çok şey istemiyoruz biz. Karanlığa gölge oluyorsunuz bu şekilde.